waterretentie van cellulose-ethers

Waterretentie van cellulose-ether: Bij de productie van bouwmaterialen, met name droge poedermortel, speelt cellulose-ether een onvervangbare rol, vooral bij de productie van speciale mortel (gemodificeerde mortel), het is een onmisbaar en belangrijk onderdeel.

De belangrijke rol van in water oplosbare cellulose-ether in mortel bestaat voornamelijk uit drie aspecten: het ene is een uitstekende waterretentiecapaciteit, het andere is het effect op de consistentie en thixotropie van mortel en de derde is de interactie met cement. Het waterretentie-effect van cellulose-ether hangt af van de wateropname van de basislaag, de samenstelling van de mortel, de laagdikte van de mortel, het waterverbruik van de mortel en de uithardingstijd van het stollingsmateriaal. De waterretentie van cellulose-ether zelf komt van de oplosbaarheid en uitdroging van cellulose-ether zelf. Het is bekend dat hoewel de moleculaire keten van cellulose een groot aantal OH-groepen met sterke hydratatie bevat, deze zelf niet oplosbaar is in water, omdat de cellulosestructuur een hoge mate van kristalliniteit heeft.

Het hydratatievermogen van de hydroxylgroep alleen is niet voldoende om de sterke intermoleculaire waterstofbruggen en van der Waals-krachten te betalen. Daarom zwelt het alleen op en lost het niet op in water. Wanneer een substituent in de moleculaire keten wordt geïntroduceerd, vernietigt niet alleen de substituent de waterstofketen, maar wordt ook de waterstofbinding tussen de ketens vernietigd als gevolg van het vastklemmen van aangrenzende substituenten tussen de ketens. Hoe groter de afstand. Hoe groter het effect van het vernietigen van de waterstofbinding, nadat het celluloserooster is uitgezet, komt de oplossing binnen en wordt de cellulose-ether in water oplosbaar, waardoor een oplossing met een hoge viscositeit wordt gevormd. Wanneer de temperatuur stijgt, verzwakt de hydratatie van het polymeer en wordt het water tussen de ketens verdreven. Wanneer de uitdroging voldoende is, beginnen de moleculen te aggregeren, vormen ze een driedimensionale netwerkstructuur en vouwt de gel zich uit.

Factoren die de waterretentie van mortel beïnvloeden, zijn onder meer de viscositeit van cellulose-ether, de toegevoegde hoeveelheid, de fijnheid van de deeltjes en de gebruikstemperatuur.

Hoe hoger de viscositeit van de cellulose-ether, hoe beter het waterretentievermogen. Viscositeit is een belangrijke parameter van MC-prestaties. Momenteel gebruiken verschillende MC-fabrikanten verschillende methoden en instrumenten om de viscositeit van MC te meten. De belangrijkste methodes zijn Haake Rotovisko, Hoppler, Ubbelohde en Brookfield. Voor hetzelfde product zijn de viscositeitsresultaten die met verschillende methoden worden gemeten zeer verschillend, en sommige zelfs het dubbele van het verschil. Zorg er daarom bij het vergelijken van viscositeit voor dat u het tussen dezelfde testmethoden doet, inclusief temperatuur, rotor, enz.

Over het algemeen geldt: hoe hoger de viscositeit, hoe beter het waterretentie-effect. Hoe hoger de viscositeit en hoe hoger het molecuulgewicht van MC, de overeenkomstige vermindering van de oplosbaarheid, wat een negatieve invloed heeft op de sterkte en constructie-eigenschappen van de mortel. Hoe hoger de viscositeit, hoe duidelijker het verdikkingseffect van de mortel, maar het is niet proportioneel. Hoe hoger de viscositeit, hoe plakkeriger de natte mortel zal zijn. Tijdens de constructie blijft het aan de schraper plakken en heeft het een hoge hechting aan de ondergrond. Maar het doet weinig om de structurele sterkte van de natte mortel zelf te vergroten. Tijdens de constructie zijn de prestaties van anti-verzakkingsprestaties niet duidelijk. Integendeel, sommige laagviskeuze maar gemodificeerde methylcellulose-ethers hebben uitstekende prestaties bij het verbeteren van de structurele sterkte van natte mortel.

Hoe groter de hoeveelheid cellulose-ether die in de mortel wordt toegevoegd, hoe beter de waterretentieprestaties, hoe hoger de viscositeit, hoe beter de waterretentieprestaties.

Voor deeltjesgrootte, hoe fijner het deeltje, hoe beter het vasthouden van water. Nadat de grote deeltjes cellulose-ether in contact komen met water, lost het oppervlak onmiddellijk op om een ​​gel te vormen, die het materiaal omhult om de continue infiltratie van watermoleculen te voorkomen. . Het heeft een grote invloed op het waterretentie-effect van zijn cellulose-ether, en oplosbaarheid is een van de factoren bij het kiezen van cellulose-ether.

Fijnheid is ook een belangrijke prestatie-index van methylcellulose-ether. De MC die wordt gebruikt voor droge poedermortel moet poeder zijn, met een laag watergehalte, en de fijnheid vereist ook dat 20% tot 60% van de deeltjesgrootte kleiner is dan 63um. Fijnheid beïnvloedt de oplosbaarheid van methylcellulose-ether. Coarse MC is meestal korrelig en lost gemakkelijk op in water zonder agglomeratie, maar de oplossnelheid is erg traag, dus het is niet geschikt voor gebruik in droge mortel. In droge poedermortel wordt MC verspreid over de cementachtige materialen zoals toeslagstoffen, fijne vulstoffen en cement. Alleen fijn genoeg poeder kan de agglomeratie van methylcellulose-ether voorkomen bij het mengen met water. Wanneer MC wordt toegevoegd met water om de agglomeraten op te lossen, is het moeilijk te dispergeren en op te lossen.

MC met grovere fijnheid is niet alleen verspilling, maar vermindert ook de lokale sterkte van de mortel. Wanneer een dergelijke droge poedermortel in een groot gebied wordt gebouwd, wordt de uithardingssnelheid van de lokale droge poedermortel aanzienlijk verminderd en ontstaan ​​er scheuren als gevolg van verschillende uithardingstijden. Voor de spuitmortel met behulp van mechanische constructie, vanwege de kortere roertijd, moet de fijnheid hoger zijn.

De fijnheid van MC heeft ook een zekere invloed op de waterretentie. Over het algemeen geldt voor methylcellulose-ethers met dezelfde viscositeit maar verschillende fijnheid, in het geval van dezelfde toegevoegde hoeveelheid, hoe fijner hoe fijner, hoe beter het waterretentie-effect.

De waterretentie van MC is ook gerelateerd aan de gebruikte temperatuur en de waterretentie van methylcellulose-ether neemt af met de toename van de temperatuur. In praktische materiaaltoepassingen wordt droge poedermortel echter vaak aangebracht op hete ondergronden bij hoge temperaturen (hoger dan 40 graden) in veel omgevingen, zoals het plamuren van buitenmuren onder de zon in de zomer, wat vaak het uitharden van cement en het uitharden van cement versnelt. droge mortel. De daling van de waterretentie heeft geleid tot een duidelijk besef dat zowel de verwerkbaarheid als de scheurweerstand worden beïnvloed, en het is bijzonder belangrijk om het effect van temperatuurfactoren onder dergelijke omstandigheden te verminderen.

Hoewel methylhydroxyethylcellulose-ether-additief momenteel wordt beschouwd als een voorloper van de technologische ontwikkeling, kan de afhankelijkheid van de temperatuur nog steeds leiden tot een verzwakking van de prestaties van droge mortel. Hoewel de hoeveelheid methylhydroxyethylcellulose (zomerformule) wordt verhoogd, kunnen de verwerkbaarheid en scheurvastheid nog steeds niet voldoen aan de gebruiksbehoeften. Door enkele speciale behandelingen voor MC, zoals het verhogen van de veretheringsgraad, kan het waterretentie-effect bij een hogere temperatuur worden gehandhaafd en kan het betere prestaties leveren onder zware omstandigheden.